Wystarczyły dwa lata i udało się skompletować narzędzie do weryfikacji wahaczy nowszego typu czyli z przegubami kulistymi. Vw 282D służy do weryfikacji czy wahacz nie jest zgięty.

Podstawa wygląda jak poniżej. Wbrew pozorom ma to pół na pół metra i dużo waży.

Naklejka informująca do jakiego typu wahacza użyć odpowiednich tulei. O tulejach i naklejce jeszcze wspomnę.

Płytka z punktami kontrolnymi.

Do narzędzia jest dodatkowo cały zestaw tulei zapakowany w pudełko:

W którym mamy tuleje, kolejne płytki kontrolne oraz zapasowe piny i wskaźniki.

Oraz zapasową naklejkę (z innymi danymi dla typ-a 3 (widać z czasem wahacze się zmieniały) oraz innymi danymi dla typ-a 2 co jest ciekawe bo średnica wahacza się nie zmieniła)

Tuleje w detalach. Zgodnie z naklejką dana tuleja jest do konkretnego wahacza. Dodatkowo mamy zewnętrzne i wewnętrzne tuleje.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Zapasowe płytki, piny i wskaźniki.

• 

• 

• 

Karta katalogowa:

Przykłady dla dolnego wahacza z garbusa. Tuleje 15 i 14. W starym typie sworzni w główce była plastikowa „śruba”, którą po wykręceniu można było zastąpić kalamitką i nasmarować sworzeń. W to miejsce wkręcany był punktak, który miał wskazać środek punktu kontrolnego. W nowszych sworzniach już tego nie ma. Dlatego w zestawie znalazł się zaostrzony walec, który osadzamy w punkcie kontrolnym na płytce.

Na poniższym zdjęciu górny wahacz. Też z garba. Tuleje 13 i 15.

Rozpiska dla płytki kontrolnej.

F.I.N.